Onafhankelijke consultancy sinds 1992

                       Galerij 3, 1411 LH  Naarden

                         tel.: 035 6943060 / fax: 035 6951632

diensten

Drs Ruud H. Veenstra RA

publicaties

actualiteiten

archief

disclaimer

Actualiteiten

* zie voor trackrecord van de accountancy de archief pagina's 

* Belangrijk om te weten:

lezenswaardig:

(december 2009)

"Centrale afwikkeling Amerikaanse kredietderivatenhandel dichterbij - Doorbraak op wen naar regulering van risicovolle buitenbeurshandel in derivaten", Het Financieele Dagblad, 4 december 2009, door redacteur: "De grote Amerikaanse derivatenbeurs CME Group is dicht bij een akkoord met een groep grote banken over het 'clearen' van kredietderivaten. Dat wil zeggen dat de beurs als centrale tegenpartij tussen de banken in gaat staan en transacties gaat garanderen. Dat schrijft de Britse zakenkrant Financial Times op basis van anonieme bronnen. Een woordvoerder van de CME Group zegt dat hij niet mag reageren, maar hoopt 'snel meer informatie te kunnen geven'. (...) Kredietderivaten zijn van oorsprong een soort verzekeringen op obligaties die buiten de beurs om worden verhandeld. Een obligatiehouder kan met een kredietderivaat, of credit default swap, het risico op wanbetaling afdekken. Deze financiële producten zijn echter ook regelmatig gebruikt om risico's te nemen zonder de onderliggende obligaties te hoeven kopen. De Amerikaanse verzekeraar AIG heeft in de jaren voor de kredietcrisis op grote schaal kredietrisico op zich genomen door kredietderivaten te verkopen. (...) In 2007 ging het mis toen duidelijk werd dat de risico's veel groter waren dan de premies die AIG opstreek. De verzekeringsreus moest begin 2008 door de Amerikaanse overheid van de ondergang worden gered. AIG ontving voor meer dan $ 200 mrd aan staatssteun. (...) Diverse pogingen om afwikkeling aan te bieden hebben weinig succes gehad. Alleen het Amerikaanse ICE Clear trekt een aardig volume. De Amerikanen hebben tot nog toe contracten met een onderliggende waarde van $4000 mrd afgewikkeld. De totale markt heeft een geschatte omvang van ongeveer $ 36.000 mrd. Eerdere initiatieven van CME in de Verenigde Staten en Euronext en Deutsche Börse in Europa zijn gestuit op verzet van de banken. (...)"

"Zelfreinigend vermogen banken faalt volledig", de Volkskrant, 4 december 2009, door Peter van der Slikke: "Peter van der Slikke geeft een reeks voorbeelden van het misbruik dat banken nog steeds maken van de onwetendheid van consumenten. (...) Banken hebben tot op heden niets geleerd van de crisis en zij ontberen elke vorm van gezonde zelfkritiek. (...) * De marge op kredieten is gemiddeld met ten minste 2 procent gestegen. (...) * Banken leggen een extra opslag, minimaal 1 procent, op hypotheken met een Euribor-tarief. Men verandert tijdens de wedstrijd gewoon de spelregels. * Beleggingshypotheken: Geen enkele bank biedt de veel goedkopere en qua rendement voor de klant veel aantrekkelijker indexbeleggingen aan. (...) * Banken bieden goedkoop vermogensbeheer aan tegen een vast tarief en zonder transactiekosten. Men vertelt er niet bij dat de meeste kosten zitten in de beleggingsfondsen die ze daarbij aan de klant slijten. Een duidelijk voorbeeld van knollen voor citroenen verkopen. * Bij ongeregelde debetstanden berekenen banken een 'boeterente' van 16 tot 18 procent! Het 'merkwaardig' wettelijk maximum bedraagt ook 18 procent. (...) * Klanten die veilig en solide willen beleggen, blijken volgestopt te zijn met risicovolle beleggingsproducten en zitten nu opgezadeld met grote verliezen en niet zelden onverkoopbare rommel. (...) * Men adverteert met een spaarrekening van 7 procent, terwijl het gewoon een recht-toe-recht-aan beleggingsproduct is. Het zelfreinigend vermogen van banken is ver te zoeken en heeft volledig gefaald. (...)"

"Gele kaart voor accountants - AFM noemt controle op waardering van financiële producten 'onvoldoende kritisch.'", Het Financieele Dagblad, 4 december 2009, door Jan Fred van Wijnen: "De grote accountantskantoren in Nederland krijgen stevige kritiek van toezichthouder Autoriteit Financiële Markten (AFM). (...) De kritiek spitst zich toe op de accountantscontrole van financiële instellingen in het verslagjaar 2007, toen de kredietcrisis nog niet wereldwijd had toegeslagen. Bij 'één of meer' kantoren komt de AFM binnenkort langs voor een 'normoverdragend gesprek'. (...) AFM-directeur Steven Maijoor zegt dat accountants steken hebben laten vallen bij het waarderen van 'specifieke financiële producten die zijn gerelateerd aan de Amerikaanse vastgoedproblemen, zoals verpakte hypotheken'. (...) In de loop van het onderzoek, dat in 2008 is begonnen, hebben de accountantskantoren al stevige maatregelen genomen. Volgens het rapport hebben ze 'enkele accountants' teruggetrokken uit het register van de AFM. In dat register staan de partners van accountantskantoren die een controleteam leiden en hun handtekening onder de jaarrekening zetten. Maijoor wil niet zeggen welke accountants zijn uitgeschreven en voor welke kantoren ze werkten. (...)"

(oktober 2009)

"Derivatenhandel aan banden - 'Risico's te lang afgewenteld op belastingbetaler'", Het Financieele Dagblad, 21 oktober 2009, door Martin Visser: "De kredietcrisis heeft volgens de Europese Commissie aangetoond dat de risico's van de handel in derivaten zwaar zijn onderschat. Bankiers hebben de rekening op de belastingbetaler afgewenteld, vindt Brussel, dat daarom nieuwe regels voorstelt om die markt in te dammen. Eurocommissaris Charlie McCreevy van interne markt presenteerde zijn plannen dinsdag. Hij spreekt van een 'revolutionaire verandering'. 'We laten de traditionele gedachte los dat derivaten instrument zijn voor professioneel gebruik en dat ze dús slechts een lichte regulering vereisen.' (...) Volgens de Commissie hebben de perikelen rond Bear Stearns, Lehman Brothers en AIG aangetoond dat de risico's van de handel in deze afgeleide beleggingsproducten totaal verkeerd zijn ingeschat. McCreevy: 'We kunnen het ons niet veroorloven dat we opnieuw in de situatie belanden waarin de belastingbetalers uiteindelijk opdraaien voor de risico's van de financiële sector.' (...) Juist de handel tussen banken onderling kon zich gemakkelijk aan het oog van toezichthouders onttrekken. McCreevy wil nu de kapitaaleisen voor deze handel 'substantieel' verhogen. Ook zal hij de regels die er nu al zijn voor het doen van aanbetalingen flink aanscherpen, zo kondigde hij dinsdag aan. (...)"

"Strikte regelgeving verlamt ethiek in accountantsberoep", Het Financieele Dagblad, 1 oktober 2009, door Barbara Majoor: "Interne en externe controle strikt scheiden, dat lijkt een strakke oplossing voor de discussie die in accountancykringen ontstond toen bekend werd dat KPMG bij opdrachtgever Rentokil zowel de in- als externe controle uitvoert. Deze ophef gaat vooral over de vraag of de accountant bij deze combinatie van werkzaamheden wel onafhankelijk is. Mijns inziens wordt de dreiging van afhankelijkheid zwaar overschat en bieden strikte regels geen garantie voor het ethisch handelen van de accountant. (...) De kern van de vraag is of het accountantsberoep wel durft te vertrouwen op zijn eigen stelsel van op normen gebaseerde regelgeving. Strikte regels geven weliswaar een indruk van robuustheid, aangezien een situatie afdoende wordt geregeld. (...) Echter, is dat wel zo? Wordt niet uitsluitend reactief gereageerd op een vermeend risico en onwenselijk gedrag? Wie meent dat alle situaties op voorhand geregeld kunnen worden, wijs ik slechts op de financiële crisis. (...) n de huidige, op normen gebaseerde gedragsregels van accountants ligt een stevig fundament voor de onafhankelijkheid van de accountant. (...) De kracht van deze structuur, ten opzichte van een 'rule based'-stelsel is dat professionele oordeelsvorming de grondslag is van elke beslissing. Dit biedt ruimte voor kleurverschillen die recht doen aan de specifieke kenmerken van een situatie. (...) Combinatie van in- en externe controle voor ondernemingen heeft namelijk wel degelijk toegevoegde waarde. Juist externe accountants hebben de kennis en ervaring die de kwaliteit van interne controle binnen een onderneming kan verstevigen. Dat de eindverantwoordelijkheid in handen blijft van het management is evident. (...) Van de maatschappij mag worden verwacht dat zij op basis van feiten een genuanceerde reactie geeft. Want een maatschappij die zichzelf meent te organiseren via strakke regels smoort het nemen van eigen verantwoordelijkheid in de kiem."

(september 2009)

"Richt beleid op beheersen geldgroei - Monetarisme rekent af met gebrek aan verantwoording, misbruik rentebeleid en focus op korte termijn", Het Financieele Dagblad, 16 september 2009, door Edin Mujagic: "(...) Veel economen zijn het erover eens dat de huidige financiele en economische crisis de schuld is van een veel te slap monetair beleid door de belangrijke centrale banken. (...) De ECB roept sinds de oprichting in 1999 dat geldgroei van meer dan 4,5% een gevaar vormt op de middellange termijn, maar de werkelijkheid is dat de geldgroei in de eurozone bijna de hele tijd (ver) boven die grens lag, een tijdlang zelfs ruim 11%. De ECB deed daar niets aan. (...) Wat de wereld wel zou helpen in de toekomst is de terugkeer naar een vorm van monetarisme, het monetair beleid gericht op het onder controle houden van de geldgroei. (...) De centrale banken moeten geen extra instrumenten krijgen, maar aan banden worden gelegd. Zij hebben in de afgelopen jaren gefaald, ondanks alle waarschuwingen. (...) Monetarisme ruimt de drie grote en gevaarlijke manco's - gebrek aan verantwoording, mogelijk misbruik rentebeleid en focus op korte termijn - zo snel mogelijk uit de weg."

"Bonus kan olievlekwerking krijgen - Levenslang inkomen in een jaar is inferieure prestatieprikkel en teken van decadentie en moreel verval", Het Financieele Dagblad, 16 september 2009, door Henk van Gerven: "(...) Topmensen zijn verantwoordelijke mensen, werken hard en mogen daar goed voor beloond worden, maar 'lifetime'-inkomen in een jaar is voor wie erin gelooft een inferieure prestatieprikkel en maatschappelijk gezien een teken van decadentie en moreel verval. (...) Op het veronderstelde supertalent, dat als rechtvaardigingsgrond voor de topbeloning dient, valt heel wat af te dingen als we naar de talrijke incidenten en puinhopen van vandaag kijken. (...) Het virus van de zelfverrijking duikt overal om ons heen op. We komen het tegen in de zorg- en medische sector, bij waterschappen, woningcorporaties en in de overheidssfeer en daar hangt wel een prijskaartje aan. Extrapolatie van deze ontwikkelingen naar de verre toekomst brengt ons naar Amerikaans voorbeeld een groeiende, generatieslang heersende rijke bovenlaag, een groeiende onderlaag met toenemende armoede en een afkalvende middenklasse en misschien wel een tweede klassenstrijd a la Marx. (...) Als we de bonus in zijn nieuwe jas als exponent daarvan zien, dan is er geen echte doorbraak bereikt."

(augustus 2009)

"'Dollar verliest status en zakt verder weg' - Obligatiebelegger Pimco ziet rol dollar als reservemunt afnemen en adviseert bij sterkte te verkopen", Het Financieele Dagblad, 21 augustus 2009, door Arnold Tankus: "Het Amerikaanse stelsel van centrale banken, de Federal Reserve, heeft zoveel dollars in het financiele systeem gestopt, dat de munt wel moet gaan dalen. Hierdoor verliest de munt ook zijn status als wereldreservevaluta, ook al is er geen vervanger voorhanden. Dat stelt Pimco, 's werelds grootste obligatiebelegger, in een rapport. (...)"

"Banken: einde exotische derivaten", Het Financieele Dagblad, 21 augustus 2009, door redacteur: "Complexe derivaten op gestructureerde financiele producten gaan verdwijnen. Dat zeggen grote banken in antwoord op een enquete van kredietbeoordelaar Fitch. (...) Deze financiele producten, waarmee beleggers risico kunnen kopen en verkopen, hebben bijgedragen aan de kredietcrisis. Toezichthouders en politici willen daarom strengere regels voor deze nauwelijks gereguleerde markt. (...) Zij staan bekend onder namen als 'CDO-squared' en 'CPDOs'. De laatste is een vinding van Londense zakenbankiers van ABN Amro. De ondervraagde banken voorspellen dat de markt voor credit default swaps sterk zal blijven groeien. Bijna 90% echter verwacht dat de complexe producten, met gestructureerde leningen als onderliggende waarde, niet meer in hun huidige vorm terugkeren. (...)"

"Van Lanschot zet druk op Brussel", Het Financieele Dagblad, 21 augustus 2009, door Pieter Couwenbergh: "Bank Van Lanschot heeft deze week een tweede brief naar EU-commissaris Kroes gestuurd waarin de bank vraagt om spoedig maatregelen te nemen tegen Fortis Bank Nederland en ABN Amro. Deze banken verstoren volgens Van Lanschot de marktverhoudingen op de Nederlandse spaarmarkt door rentevergoedingen te geven die ver boven het gemiddelde liggen. (...)"

(juli 2009)

"Duitse Hof raakt kernprobleem van Europese samenwerking", Het Financieele Dagblad, 4 juli 2009, door Martin Visser: "(...) Deze week oordeelde het Duitse Constitutioneel Hof dat het Verdrag van Lissabon niet strijdig is met de Duitse grondwet. (...) Maar Europese politici, Brusselse diplomaten en nationale volksvertegenwoordigers zouden er onverstandig aan doen de uitspraak van het Duitse Hof weer snel terzijde te schuiven. (...) Het Hof probeert namelijk precies uit te pluizen hoe het democratisch proces rondom Europese besluiten zou moeten werken. En het Hof komt tot drie belangrijke oordelen: de EU heeft een democratisch tekort, het Europees Parlement kan dat gat, bij gebrek aan echt Europees burgerschap, niet opvullen en dus dragen de 27 nationale parlementen uiteindelijk de eindverantwoording voor grote, richtinggevende besluiten in Europa. (...) Veel besluiten kunnen prima door het Europees Parlement worden genomen, maar niet degene die aan het wezen van de EU raken. (...) Uitvloeisel van dit oordeel is dat de Duitse Bondsraad en Bondsdag hun eigen positie beter moeten regelen in Duitse wetgeving. (...) Het Hof zegt eigenlijk dat de EU geen democratisch project van 500 miljoen Europese kiezers is, maar een samenwerking van 27 lidstaten. (...)Het lijkt dan ook alsof het Hof meer aansluit bij de gevoelens rond Europa, dan bij de juridische werkelijkheid. Maar dat Europa vooral een pragmatisch samenwerkingsverband is hebben de lidstaten zelf juist aangetoond tijdens de crisis. Ondanks alle extra toppen over bankensteun en economische steun, was het adagium toch vooral 'ieder voor zich'. (...)Het Europees Parlement stond erbij en keer ernaar. (...) Het Hof dwingt Europese politici en nationale volksvertegenwoordigers om hun eigen rol - in dit diffuse stadium van de ontwikkeling van de EU - tegen het licht te houden. En dat is broodnodig."

(juni 2009)

"Politiek volgde wensen banken", Het NRC Handelsblad, 27 juni 2009, door Jeroen Wester: "Banken hebben de politiek gesouffleerd bij de versoepeling van regels voor het verhandelen van leningen. Zonder discussie of risicoanalyse heeft de overheid in vijftien jaar driemaal de regels voor deze handel versoepeld. (...) Zo kwam bijna de helft van een toelichting op een wetsvoorstel regelrecht uit een brief van de bankenlobby. Juist de manier waarop banken hun aan consumenten verstrekte leningen doorverkochten, wordt nu als een van de belangrijkste oorzaken van de kredietcrisis gezien. (...) Donner wees alleen op de voordelen die DNB in leningenhandel zag. De nadelen en risico's waarvoor de toezichthouder waarschuwde, werden niet genoemd. De toezichthouder vreesde dat risico's na doorverkoop verstopt bij banken aanwezig bleven - dat scenario is in de kredietcrisis bewaarheid. (...) De wetswijziging van Donner werd in 2004 unaniem door de Eerste en Tweede Kamer aangenomen. (...) Een parlementarier, Jan de Vries (CDA), informeerde in 2003 naar de nadelen van leningenhandel. Donner ging niet op zijn vraag in." "Een parlementaire commissie begon deze week haar onderzoek naar de kredietcrsis. Maar lette de Tweede Kamer de afgelopen jaren zelf wel op? Een vooronderzoek.", vervolg in Weekblad NRC, 27/28 juni 2009, door Jeroen Wester: "(...) Bankiers namen te veel risico en dat bleek mede mogelijk door regels die in Den Haag werden versoepeld. (...) Sinds 1997 heeft Den Haag de mogelijkheden om schulden van de balans van banken af te voeren driemaal verruimd. Dat gebeurde vrijwel geruisloos, zonder dat de Tweede Kamer een rol van betekenis speelde. Maar wie wilde die versoepeling eigen en waarom? Is toen ook gekeken naar de risico's? (...) De regels voor schuldverhandeling worden voor het eerst op 11 juli 1997 versoepeld. Het initiatief doorvoor komt uit de bankensector zelf. (...) Voortaan worden de speciale 'vehikels' - onder voorwaarden - van toezicht uitgezonderd. (...) Vijf jaar later volgt de tweede ronde voor versoepeling van de regels. Werden de speciale leningenconstructies van banken eerder onder voorwaarden van toezicht uitgezonderd, nu schrapt Zalm ook die voorwaarden. (...) 'Bij de tophypotheek was het trekken aan een dood paard' In 2000 uit De Nederlandsche Bank (DNB) haar zorgen over de toenemende kwetsbaarheid van de economie en van het Nederlandse bankwezen. "Het risicoprofiel van de hypotheekportefeuilles van individuele instellingen is door de hausse op de woning- en hypotheekmarkt de afgelopen jaren verslechterd", zegt de centrale bank. DNB doet daarom een aantal voorstellen aan regering en parlement om strengere regels te stellen. (...) Maar de minister van Financien wijst de suggesties direct van de hand. (...)"

"Bernard Madoff, Piramidezwendel: Nederland verstrikt in web Madoff - Amerikaanse megafraudeur wist ook in Nederland diep door te dringen, de nasleep van de zaak gaat jaren duren", Het Financieele Dagblad, 29 juni 2009, door Marcel Hooft van Huysduynen, Saskia Jonker en Martine Wolzak: "De fraude van Bernard Madoff heeft wijde vertakkingen in Nederland. Veel beleggers en instellingen hebben geld verloren. Anderen speelden een rol in Madoffs fraudemachine. De klap zal nog jaren nadreunen. (...) Vandaag wordt Bernard Lawrence Madoff (71) veroordeeld. Hij runde 45 jaar lang wat uitgroeide tot de grootste piramidezwendel ooit. (...) Naast Nederlandse slachtoffers, blijken er ook Nederlanders en Nederlandse financiele instellingen te zijn waarvan het minder duidelijk is of ze als slachtoffer moeten worden beschouwd of misschien ook verwijtbaar hebben gehandeld. Een reeks Nederlandse banken, vermogensbeheerders en -adviseurs hebben hun klanten geadviseerd en/of in staat gesteld om in Madoff-fondsen te beleggen. De vraag is of ze hun zorgplicht zijn nagekomen. (...) Sommige Nederlanders en Nederlandse instellingen waren nauw betrokken bij de marketing en het management van toevoerfondsen. Deze toevoerfondsen vertrouwden hun vermogen deels of geheel aan Madoff toe en groeiden door de jaren heen uit tot zijn belangrijkste geldbron. De beheerders verdienden er goed aan. (...) Maar de meeste grote banken op Wall Street koesterden al jaren verdenkingen en meden hem. Ook in Nederland gingen partijen niet met Madoff in zee omdat ze hem niet vertrouwden. (...) Madoff heeft het toezicht in zijn hemd gezet. De SEC onderzocht Madoff in 2006, maar zag zijn zwendel over het hoofd. Hoe dat kon gebeuren wordt duidelijk als de SEC zijn onderzoek afrondt. De Nederlandse AFM moet uitleggen hoe honderden Nederlandse particuliere beleggers verzeild zijn geraakt in beleggingsfondsen die in Nederland niet mochten worden verkocht en bedoeld waren voor professionele beleggers."

"Gedrag bankier maatgevend", Het Financieele Dagblad, 12 juni 2009, door Mark Bookelaar: "Wouter Bos wil bankiers een examen laten afleggen om te controleren of zij deskundig genoeg zijn om hun beroep uit te oefenen. Zolang banken weinig professioneel omspringen met topbenoemingen, heeft een examen weinig zin. (...) Het bankiersexamen zou juist iets moeten zeggen over de neiging om risico's te nemen en over belangrijke managementcompetenties die nodig zijn om een bank te besturen en van de ondergang te redden. (...) Dat zit hem dus veel meer in houding en gedrag. (...) Naar onze mening is het bankiersexamen dus niet de oplossing. Een geschikte topmanager moet een zekere mate van deskundigheid hebben, maar moet vooral gepast gedrag vertonen. (...)"

"Rol EU bij geruststellen Rus", Het Financieele Dagblad, 12 juni 2009, door Tijo Collot d'Escury en Arnoud van der Slot: "(...) De EU wakkert, bedoeld of onbedoeld, de emoties bij de Russische gesprekspartners aan. (...) De emotionaliteit in de relatie is niet goed voor Rusland, maar ook zeker niet in het belang van de EU. (...) De EU moet daarom haar eigen verantwoordelijkheid nemen om de relatie met Rusland te verbeteren. (...)"

"Scherper onderscheid markt en staat, s.v.p.", NRC Handelsblad, 9 juni 2009, door Mark Rutte en Frans Weekers: "Het is gevaarlijk om deze crisis aan te grijpen om "de markt" als systeem of "de mens" de schuld in de schoenen te schuiven. Een democratie kan niet zonder vrije markten en particulier initiatief. Je kunt mensen geen politieke vrijheid bieden zonder ze ook economisch vrij te laten. (...) Hoe vrijer de mens mag zijn in zijn doen en laten, in zijn beroepskeuze en opleiding, hoe groter deze dynamische groeikracht en hoe hoger de productiviteit. Vrije markten werken evenwel niet vanzelf optimaal door ze alleen maar vrij te laten. (...) Zonder goed gespecificeerde eigendomsrechten, zonder afdwingbare contracten en rechtszekerheid, en zonder een krachtige, kundige marktmeester die vrije concurrentie en toetreding afdwingt en kwaliteitseisen stelt, verwordt de vrije markt tot een jungle. (...) Het falen van het financiele systeem komt door een samenloop van factoren: onder andere gaf falend toezicht en politieke druk Amerikaanse financiers alle ruimte voor onverantwoorde kredietverlening. Amerikaans monetair beleid dat te veel geld in omloop heeft gebracht, waardoor de hele wereld op de pof kon gaan leven. (...) Maar ook zelfverrijking aan de top onder bankiers. (...) De vraag of de markt heeft gefaald of de mens, is dan ook een verenging van het debat tot een politieke karikatuur. (...) Om te voorkomen dat het kind met het badwater wordt weggegooid, komt mede op ons initiatief een parlementair onderzoek naar het financiele systeem om lessen te trekken voor de toekomst. (...) Christen-democraten kiezen voor het 'maatschappelijk middenveld', een hybride wildgroei tussen staat en vrije samenleving waar de ons-kent-ons-cultuur welig tiert. (...) Wij zien daar niets in. (...) Over publieke bevoegdheden en middelen moet publiek verantwoording worden afgelegd. Hieraan ontbreekt het ook bij de maatschappelijke ondernemingen die door Balkenende gepromoot worden. Door het bijzondere karakter moeten deze instellingen worden afgeschermd van te veel overheidsbemoeienis, maar ook van te veel marktwerking. Een select gezelschap is baas in eigen huis, maar wel een huis op kosten van de gemeenschap. We weten inmiddels dat dit walhalla's zijn voor Zonnekoninggedrag en slecht ondernemerschap. (...) Er moet een scherper onderscheid gemaakt worden tussen overheid en markt die elk aan hun eigen soort tucht worden onderworpen. De overheid wordt afgerekend door de kiezer en de markt door de klanten die stemmen met hun euro. Ruimte voor een vrije samenleving en particulier initiatief tussen overheid en markt, waarbij het publiek belang door een politieke democratie wordt geborgd."

"Wall Street keek toe - De zwendel van Bernard Madoff kwam niet uit de lucht vallen. Veel grote banken op Wall Street vermoedden al jaren dat Madoff een fraudeur was. Maar niemand deed zijn mond open.", Het Financieele Dagblad, 6 juni 2009, door Marcel Hooft van Huysduynen: "(...) Harry Markopoulos, de klokkenluider die Madoffs handelwijze sinds 2000 tevergeefs bij de SEC aan de kaak stelde, praat tijdens zijn jarenlange onderzoek met de meeste grote banken op Wall Street. 'Ze denken allemaal dat Madoff een fraudeur is en mijden hem als de pest', schrijft hij in 2005 aan de SEC. 'Honderden mensen op Wall Street weten dat er iets mis is.' (...) Markopoulos onderbouwt deze beweringen met lijsten namen, adressen en telefoonnummers van bankiers en handelaren bij grote banken die volgens hem over de zaak kunnen praten. (...) Maar de SEC in New York onderzoekt Madoff pas in 2006. Hoewel de toezichthouder dan op verschillende onregelmatigheden stuit, ziet de SEC de piramidezwendel over het hoofd. (...) De Madoff-fraude is een beschamend bewijs voor het onvermogen van het toezicht in de VS. De zaak roept echter ook vragen op over de opstelling van Amerikaanse banken. Ze hebben zichzelf een dienst bewezen door niet met Madoff in zee te gaan. Maar tot nu toe is niet gebleken dat ze hun verdenkingen bij een toezichthouder hebben aangekaart. Evenmin hebben ze al hun klanten tegen Madoff beschermd. (...) De meeste banken bleven ondanks hun verdenkingen banden met Madoff onderhouden.(...) Veel grote banken op Wall Street waren met Madoff ook aandeelhouder in Nasdaq Europe, een in 2001 opgerichte dochter van de Amerikaanse schermenbeurs. (...) JP Morgan blijkt inmiddels ook een schakel geweest in Madoffs fraudemachine. Madoff gebruikte sinds 1992 1 bankrekening voor alle stortingen van beleggers: een rekening bij JP Morgan Chase in New York. In de weken voor Madoffs arrestatie maken onwetende beleggers nog $ 300 mln over naar dit zwarte gat. Het geld haalt Madoff er meteen af. (...) De grote banken op Wall Street laten zich er allemaal op voorstaan verantwoordelijke 'corporate citizens' te zijn. JP Morgan zegt op haar website zichzelf 'de hoogste standaarden van integriteit' op te leggen. 'We zijn open en eerlijk tegen onszelf, onze branchegenoten, onze aandeelhouders en de gemeenschap waarin we werken.' Volgens Goldman Sachs behoren 'eerlijkheid en integriteit tot het hart van de firma.' (...) De banksector is in de jaren voor de crisis moreel ontspoord, menen zij, en de Madoff-fraude is daarvoor exemplarisch."

"Seth Freedman, ex-beurshandelaar: 'Om mijn eerste succes te vieren trakteerden mijn collega's me op drank en een flinke snuif coke'", Het Financieele Dagblad, 6 juni 2009, door Jan Stevens: "(...) Eind jaren negentig begon hij als beurshandelaar in de City, het financiele district van Londen. Vanaf het begin vloeide de drank rijkelijk, en ging de familieverpakking cocaine vrolijk rond. (...) In 2004 zei Freedman de City vaarwel om dienst te nemen in het Israelische leger, waar hij dient in een gevechtseenheid. 'Ik had genoeg van de cocaine en van de leegheid van een leven gebaseerd op louter geld.' (...) Ik was 18 en onschuldig. Ik weet nog hoe ik met open mond naar de luxe op straat keek in de City. Knalrode Ferrari's zoefden voorbij en voor elk verkeerslicht stonden Bentley's-met-chauffeur. Het leek alsof ik in het paradijs beland was. Ik zat vrij snel tot over mijn oren in de drugs. (...) Een jaar later kreeg ik de leiding over een klein team van beurshandelaren gespecialiseerd in onlinebusiness. (...) Eigenlijk kwam het hierop neer: zolang onze bazen het gevoel hadden dat we geld opbrachten, zaten we op rozen. (...) Het is bizar om als prille twintiger bakken geld te verdienen, terwijl al je vrienden aan de universiteit studeren en allerlei stomme parttime jobs moeten doen om te kunnen overleven. (...) Ik kocht een flat met twee slaapkamers op mijn 18e en een tweede met vier slaapkamers op mijn 21e, allebei in het dure centrum van Londen. (...) We droegen de allermooiste pakken van Armani en gingen elke avond dineren in de chique bistro's in de wijk St. John's Wood. (...) Ik spendeerde steeds meer aan drank en drugs. Samen met mijn werkmakkers snoof ik cocaine zoals arbeiders pinten bier drinken in de pub. Voor handelaren en effectenmakelaars gold coke als een statussymbool. Ik raakte bevriend met een stinkend rijke financier met een master in internationaal bankieren, die meteen ook mijn cokedealer werd.' (...) Een beurshandelaar heeft maar 1 missie: geld slaan uit goed en slecht nieuws. 11 September 2001 was een hoogtijdag voor shorters zoals ik. De aanslagen op de Twin Towers waren afschuwelijk, en wij hadden een missie: haal er zoveel mogelijk geld uit. We werden niet betaald om een potje te gaan zitten janken, maar om het onderste uit de kan te halen. De aandelenmarkt heeft geen tijd voor moraliteit of sentimentaliteit.' (...)"

home